(English version here)
Het nieuwe NIPCC rapport (2009) is uit, en Nederlands bekendste “skepticus” (en co-auteur) Hans Labohm zwaait er al mee als zijnde de doodsteek voor de anthropogene klimaatverandering (AGW). Het is opgesteld door een reeks oude bekenden uit de “skeptische” wereld, aangevoerd door Fred Singer, en uitgegeven door een conservatieve denktank, het Heartland Instituut. Volgens Labohm wordt er niets heel gelaten van de AGW theorie. Dat is nogal een sterke uitlating, die door een sterke bewijsvoering gestoeld moet worden. Laten we eens kijken…
Waar komt het op neer?
Het rapport (niet te verwarren met het IPCC rapport) ademt een grenzeloos en ongefundeerd vertrouwen in negatieve feedbacks (terugkoppelingsmechanismen) van de natuur. Het bestaan van deze feedbacks is volkomen hypothetisch met vaak conflicterende en soms nauwelijks of geen aanwijzingen dat ze op globale schaal werkzaam zijn. De relatieve onzekerheid van verschillende factoren die bij het klimaat een rol (zouden kunnen) spelen wordt volkomen inconsistent benaderd: Als het afkoeling veroorzaakt, dan is geen onzekerheid te groot (en doet de afwezigheid of zwakte van enige bewijsvoering er niet toe); Als het daarentegen opwarming veroorzaakt, dan is de onzekerheid bij voorbaat te groot (en is geen berg van aanwijzingen hoog genoeg).
Daarnaast passeren een hoop van de veelgehoorde –en al even vaak weerlegde– argumenten de revue. Oud nieuws, en bij lange na niet afdoende om de sterke uitlating zoals door Labohm gedaan te staven. (De Engelse versie geeft een uitgebreidere discussie, met name over feedbacks en aerosols.)
Laten we eens kijken hoe het rapport zich verhoudt tot mijn lijst met tips om het kaf van het koren te scheiden in de informatiejungle:
– Het rapport ziet duidelijk door de bommen het bos niet meer; de context ontbreekt of wordt verdraaid.
– Het is onwaarschijnlijk dat de gangbare klimaatwetenschap er zo ver naast zit als dit rapport beweert; De sterke beschuldiging aan het adres van de gangbare klimaatwetenschap wordt niet door een afdoende sterke bewijsvoering ondersteund; De waarschijnlijkheid van afkoelende effecten (feedbacks) wordt schromelijk overdreven, terwijl opwarmende effecten worden gebagatelliseerd, ontkend, of verzwegen.
– De economische risico’s van emissiereductie worden schromelijk overdreven, terwijl de risico’s van ongelimiteerde klimaatverandering gebagatelliseerd worden.
– Het geeft een verkapte argumentatie voor de consensuspositie in het algemeen (namelijk door de belangrijkheid van een “second opinion” te onderstrepen), maar verdraait dat dan in de door hun bevoorrechte richting.
– De beschrijving van het IPCC proces heeft de zweem van een complottheorie en is vol stropop argumenten.
– Een deel van de auteurs heeft (of had) relevante expertise; een deel ook niet. In de lijst met ondertekenaars aan het eind van het rapport is relevante expertise dun gezaaid.
– Het Heartland Instituut is een conservatieve denktank met een afkeer van overheidsingrijpen, en geen betrouwbare bron van wetenschappelijke informatie.
– Tijdsschalen worden –voor zover ik heb gezien- niet incorrect gehanteerd. Bijna verbazingwekkend, gezien het feit dat Labohm continue weer en klimaat door elkaar haalt op diverse fora.
– Interne consistentie ontbreekt, bijvoorbeeld wat betreft de mate van onzekerheid en de gevolgen van een overschatting van de aerosolkoeling (die juist op een hogere klimaatgevoeligheid duidt).
– Sommige redeneringen kloppen logisch gezien niet. Zo wil het feit dat het klimaat in het verre verleden ook aan verandering onderhevig was helemaal niet zeggen dat menselijke activiteit er nu ook niets mee van doen heeft. Een pyromaan kan zichzelf ook niet zomaar vrij pleiten door te wijzen op het feit dat bosbranden altijd al van nature hebben plaatsgevonden.
Tags: Craig Idso, Fred Singer, Hans Labohm, Heartland Instituut, NIPCC, SEPP, skeptici
My view on climate change 
July 13, 2009 at 10:01
Ik volg Labohm al jaren. Samen met Thoenes, Tennekes, Kroonenberg, Kolfschoten vormen zij de kritische wetenschappers/reviewers van IPCC-rapporten en Kyoto-vredragsuitvoering.
Deze wetenschappers verwarren beslist weer en klimaat niet met elkaar. Zij zijn zeer consistent in hun kritiek, dat er geen klimaatcrises is, geen abnormale opwarming in de 20ste eeuw, geen reden tot paniek, geen reden tot “klimaatbeheersing”
De complottheorie rondom het IPCC is ontstaan door het uitsluiten door het IPCC-hoofdcomité van kritiek van wetenschappelijk reviewers op de rapportsamenstelling en conclusies, die onwetenschappelijke aannames en politiek wenselijkheden bevatten, niets met klimaatwetenschap te maken hebbend.
Het ontkennen/weglaten van de natuurlijke climate-feedbacks door het IPCC is welhaast een politiek genomen beslissing. Een echte klimaatwetenschapper neemt deze wel mee in zijn model.
Vergelijk met de pyromaan gaat vooral op voor het IPCC die de klimaatcrises zelf heeft aangestoken en aangeblazen tot “criseshoogte”.
Ondermaats stukje van Bart.
July 13, 2009 at 22:07
Paul,
Het is maar wat je “kritisch” noemt. Veel zogenaamde ‘skeptici’ zijn totaal onkritisch t.o.v. theorieën die de huidige klimaatverandering door natuurlijke factoren proberen te verklaren. En vaak zijn ze volkomen irrationeel in het naast zich neer leggen van de vele aanwijzingen die duiden op een versterkt broeikaseffect en de menselijke hand daarin. Hans Labohm is hier een goed voorbeeld van.
Weer en klimaat? Labohm heeft het continue over een trendbreuk in de temperatuur op basis van te korte tijdsreeksen.
Consistentie? Continue dezelfde allang ontkrachte argumenten herhalen mag dan misschien consistent zijn, voor kritische toehoorders is dat soort consistentie niet veel waard.
Welke natuurlijke climate-feedbacks worden volgens jou door het IPCC ontkend of weggelaten? Diegene waar ik het in de Engelse versie van deze post over heb? Of cosmische straling misschien?
Er moet eerst een plausibel fysisch mechanisme moet zijn voordat je het überhaupt in een simulatie mee kan nemen.
Veel van de door het NIPCC rapport voorgestelde natuurlijke mechanismen worden wel degelijk meegenomen in modelstudies, maar daaruit komt veelal naar voren dat ze de opwarming niet significant hebben getemperd (of eraan hebben bijgedragen).
Bovendien, als er zelfs met de hypothetische aanwezigheid van sterke negatieve feedbacks toch significante opwarming heeft plaatsgevonden, zou dat toch moeten betekenen dat de klimaatgevoeligheid juist hoger is dan tot nu gedacht. Of gaat een dergelijke consistentie jou te ver?
Richt je kritische blik ook eens 360 graden in de rondte, wil ik maar zeggen.