Le Pair herzien

(Voor een compleet antwoord op zijn uitspraken, lees ook “reactie op Kees le Pair“.)

In een herziene versie op zijn website drukt Kees le Pair zich iets subtieler uit dan voorheen. Zo geeft uit hij nu toe dat meer CO2 wel degelijk tot meer opwarming leidt (wat hij ontkende in zijn recensie). Wel onderschat hij de opwarming sterk, en meet hij de onzekerheden groot uit. Net zoals vele anderen vergeet hij gemakshalve dat onzekerheden twee kanten op gaan. Onzekerheid in eventueel grote risico’s zou juist tot grotere voorzichtigheid moeten leiden, niet tot meer roekeloos gedrag. Als het zicht slecht is ga je toch ook langzamer rijden?

Een paar details:

– Hij lijkt een verdubbeling van de CO2 concentratie niet waarschijnlijk te achten, terwijl we daar toch duidelijk op af stevenen. Alle zeilen zullen moeten worden bijgezet om dat te voorkomen.

– De directe invloed van CO2 bij een verdubbeling van de concentratie is ongeveer 1 graad opwarming, maar die opwarming zorgt ervoor dat er ook meer waterdamp in de atmosfeer blijft. Er zijn nog vele ander terugkoppelingsmechanismen, en het netto effect (van een CO2 verdubbeling) is een opwarming rond de 3 (+/- 1) graden. Dat is waarschijnlijk genoeg om op lange termijn een groot deel van de poolkappen te doen smelten, en de zeespiegel evenredig te laten toenemen.

– De opwarming (en daarmee gepaard gaande zeespiegelstijging) die het einde van de laatste ijstijd inluidde is al zo’n 10 000 jaar geleden gestopt (en is dus niet “al 20 000 jaar aan de gang”). De huidige opwarming heeft daar helemaal niets mee te maken, en de huidige zeespiegelstijging ook niet. De zeespiegel is de laatste 100 jaar sneller gestegen dan de afgelopen duizenden jaren, maar minder snel dan aan het einde van de laatste ijstijd van 20 000 tot 10 000 jaar geleden). Het blijft moeilijk, die verschillende tijdschalen.

– Le Pair noemt het “veelzeggend, dat het IPCC keer op keer de gebruikte modellen heeft verfijnd.” Ik ben blij ook, dat is een teken dat de wetenschap vooruit blijft gaan. Het is nochtans veelzeggend dat het IPCC keer op keer tot meer zekerheid komt wat betreft de menselijke invloed op de huidige klimaatverandering.

– De positieve terugkoppeling van CO2 op de temperatuur droeg sterk bij aan het beeindigen van de ijstijden (voor een x aantal duizenden jaren). Zonder noemenswaardig opwarmend effect van CO2 kun je de amplitude van de temperatuursverandering  tijdens ijstijden niet verklaren.

– In het kader van het IPCC proces maken wetenschappers een samenvatting van de wetenschappelijke literatuur. Minderheids theorieën, waar Le Pair c.s. zijn hoop op heeft gevestigd, worden wel degelijk besproken, maar naast de theorieën waar veel meer bewijs voor bestaat, en die dus meer gewicht krijgen. Dat is nu eenmaal de manier waarop wetenschap bedreven wordt. En dat is maar goed ook.

Laat mij eindigen met wat ik ook in een email aan Kees Le Pair heb geschreven:

Het meningsverschil lijkt inderdaad meer genuanceerd te zijn na deze uitwisseling van gedachten. Het gaat vooral om het anders inschatten van verscheidende risico’s op klimaat en op economisch gebied. U lijkt meer zekerheid te willen omtrent de noodzakelijkheid van maatregelen alvorens meer geld uit te geven. Ik wil meer zekerheid omtrent de langdurige veiligheid en duurzaamheid alvorens meer broeikasgassen uit te stoten. Maar in ieder geval lijkt het mij zaak om ons vooral te baseren op het geheel van de huidige wetenschappelijke inzichten, en niet alleen die conclusies ter harte te nemen die tot een vooraf bepaald standpunt leiden.

Advertisement

Tags: Kees le Pair, klimaatverandering, onzekerheid, risico, zeespiegelstijging